Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Άρια φυλή

Με ύφος γλαφυρό περπατάνε σαν ξεχαρδαβαλωμένες μπαταρίες.
Αν είσαι τυχερός μπορεί να σου ρίξουν καμμιά ματιά για να ελέγξουν της παρουσίας σου την ακρίβεια.
Χαρτοφύλακες με διασυνδέσεις φορτωμένους, κουνάν τις γραβάτες τους σα δικτάτορες πριν να βγάλουν λόγο.
Oh dear, oh dear!

Με βλέμμα στον ορίζοντα και πλάτη κορδωτή μετράνε τα νομίσματα και δίνουν υπογραφή.
Πιστεύουν πως ανήκουν στην Άρια φυλή , ορίζουν του κόσμου τη μελλοντική φωνή.
Μιλώντας στο κινητό επιδεικνύουν περίτρανα την πολυάσχολη τους ζωή, στα μάτια τους όμως αν προσέξεις, θα βρεις τη μίζερη τους φυλακή.
Oh dear, oh dear!


Και έρχονται οι όμορφες κυρίες με Gucci και κακόγουστα φορέματα που αξίζουν των γονέων μας το αιώνιο εισόδημα.
Πίνουν τσάι και αρχίζουν της ζωής τους το εγκόμιο.
Αν πας και εσύ αεράτος κι ελεύθερος , η κρύα τους ειρωνία θα σπάσει μέχρι της ραχούλας σου το τελευταίο κόκκαλο.
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, η σεξουαλική ορμή πάσχει από εξόντωση.
Στο hall μας διακατέχει της σνομπαρίας το μάταιο.
Oh dear, oh dear!

Ακούς τον ήχο της φωνής τους πόσο απροσάρμοστος είναι,
Φτωχέ μου γείτονα έχω καταλάβει,
Πως του φαντασμένου η αλαζονεία δεν έχει εθνικότητα.
Oh dear, oh dear!

1 σχόλιο:

  1. Εξαιρετικά ωραίο και παρατηρητικό το ποίημα σου. Έδωσες με αμέσο παλμό τη ζωή του μέσου Άγγλου αστού.

    Και επειδή με ενέπνευσες τόσο, αποφάσισα και εγώ να γεμίσω μια σελίδα λέξεις με το ίδιο θέμα. Στο αφιερώνω στο blog μου!

    Η ματαιότητα στο όλο της την δόξα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή