Το κόψιμο της πανακότας

Mία αφορμή γυρεύουν για να μοιράσουν την πανακότα.
Μα δεν μπορείς να δεις την απληστία τους.
Βυθίζεται στα γυαλιά ηλίου.
Κάθεται η μικρή Ελλάς και μοιρολογεί την παλιά της δόξα.
Τα πιόνια καθοδηγούνται φοβισμένα από τρεμάμενα χέρια.
Κόλαφος αυτό το παιχνίδι!
Ο ‘εχθρός’ σφίγγει τα δόντια.
Νομίζεις πως το σκάκι παίζεται για δύο;
Μή γελιέσαι!
Δες την φιγούρα που διαφαίνεται στο προσκήνιο.
Ένας άγνωστος κουστουμιάς γνέφει στον οχτρό.
Τα πιόνια του είναι προσοδοφόρα, τα δικά μας τους είναι σχεδόν άχρηστα.
Να θυμάσαι Ρωμιέ!
Σ’ αυτό το παιχνίδι είναι πιο επικίνδυνοι οι φίλοι παρά οι εχθροί.
Γράφει το σενάριο ο μεγιστάνας φίλος και το εκτελεί ο αφελής εχθρός.
Κι εμείς πιο αφελείς που αγριευόμαστε ομαδικός στον συνταξιδιώτη και όχι στον αγωγιάτη.
Ρύβδην ρέει η ποταπότης!


Εξεγέρθη ο λαός!
Η βόμβα έσκασε στον οχτρό.
Και οι εφημερίδες των επιχειρηματιών το ανήγγειλαν μία μέρα πριν.
Απέκτησαν και μαντικές ικανότητες εκτός από συνδιαλεκτικές!
Και σε ρωτάω αγαπημένε βιοπαλεστή:
Πώς τροφοδοτούνται τα σενάρια τους;
Με το πάθος σου, με την συναισθηματική μου έκρηξη, με τη θόλωση της λογικής.
Εθνικισμός!
Και πώς το πολεμάμε αδερφέ;
Μάθε το παρελθόν, παρακολούθα το παρόν με ανοιχτό το μυαλό και κλειστή την καρδιά.
Αν γουστάρεις να είσαι το πιόνι ακολούθησε τον κραδασμό.
Αν πάλι τολμάς, κίνησε τον εαυτό σου χωρίς εξωτερικές επιδράσεις.
Τολμάς;
Τολμώ;
Σαν κοπεί η πανακότα και χαθούν αμέτρητες ψυχές, να θυμάσαι:
Είχες κι εσύ μερίδιο ευθύνης σ’αυτή τη σφαγή....