Ελλαδα

Χύνεσαι στους δρόμους σα Μπουμπουλίνα με άθλια ρούχα και ξεριζωμένη τη καρδιά
Δε σου ‘μεινε άλλος δρόμος απο το να πουλήσεις το σώμα σου ,σαν πόρνη χωρίς άλλη μιλιά
Η φωνή σου βράχνιασε απο της κρεπάλης τον αστικό μαζωχισμό
Κάποιοι εξευτελισμένοι απολαμβάνουν με χέρια ξένα τη δροσιά στα ευρώ
Κι όταν ο ιωαννίδης ακόμα υπάρχει στο χώμα αυτό
Πώς περιμένεις ο Σωκράτης με τη δημοκρατία να παίζει ταρώ?
Σε βιάζουν ανόητη ξανθιά και εσύ τραγουδάς τους ηλίθιους παιάνας
Στο στήθος θα σου καρφώσουν το σταυρό και εσύ ακόμα θα προσκυνάς τους ‘εφραιμάδας’
Στου βρυχηθμού του κανενός στους πάτρονές σου σκύβεις με πίσω την πλάτη
Θα ζητήσεις μετά απο τα πρεζόνια σου να σου δανείσουν κανένα ρεμάλι
Το ήθος σου διαπραγματεύονται και εσύ καθαρίζεις κρεμμύδια
Στου θανάτου σου γενέθλια κάνουν και ασχολείσαι με τα νύχια και τα φρύδια
Πώς πας να ξεχάσεις το ύδωρ της γεννήσεώς σου και με καμάρι σκοτώνεις τον πατριωτισμό σου
Βγες στους δρόμους μήπως σε ακούσουν στα Σόδομα το θυμό σου να μην ξεχάσουν
Του Πλάτωνα το στόμα μή κτυπάς ,είναι ο μόνος που τον πόνο σου θα καταλάβει
Μή κόβεις τούφες από τα μαλλιά σου ,είναι το μόνο ,όμορφή μου θάλασσα ,που σου έχει απομείνει...