Έρωτας και ψευδαίσθηση

Ανοικτό παράθυρο. Οσμή...
Κλείνεις τα μάτια κι ακούς κελαήδημα ζωηρό.
Μια μουσική κρουστών ξυπνά την ορμή σου.
Τύμπανα, χορεύεις σαν να πάλλεται το είναι σου.
Γεμίζεις με έρωτα ελεύθερο και μοιραίο.
Ανοίγεις τα χέρια τον ουρανό να αγκαλιάσεις.
Δεν ελέγχεις την ανάσα σου, δίνεις ηδονή στο μυαλό σου.
Δε σε νοιάζουν οι άνθρωποι γύρω σου αλλά τους αγαπάς μ’ όλη σου την τρέλα.
Τύμπανα..Αφήνεσαι..Χορεύεις...Τρελλαίνεσαι...
Ξυπνάς! Ποιός κλαίει?
Σε σπρώχνει στην άβυσσο, την ελευθερία σου να κλέψει.
Διαλέγεις. Το χορό ή τον έρωτα...

Κλείνω τα μάτια. Ο χορός βρίσκεται στο αίμα μου, ο έρωτας στο μυαλό μου.
Τσιγγάνικα τύμπανα σκοτώστε τη ψευδαίσθησή μου.
Θέλω ελεύθερη να ζω, μακριά από εξαρτήσεις.
Κάποιος φωνάζει...’Χωρίς αυτές, πώς θα ζήσεις! Χωρίς αλάτι?’
Συνεχίζω το χορό μου.
Καλύτερα ελεύθερη κι ανάλατη παρά δούλα σε χρυσές σκέψεις.
Ο ρυθμός φουντώνει. Στο κρεβάτι του πόθου η αλήθεια αγρειεύει.
Και σε έχω? Και μπορώ να σε φθάσω?
Τύμπανα...Αφήνεσαι...Χορεύεις...Τρελλαίνεσαι..
Φύγε, πέταξε, προσπέρασε, μάθε, ψάξε......


Ανοίγω τα μάτια. Κλείνω το παράθυρο.
Με το μυαλό μου, έρωτα κάνω στα μάτια σου.
Με το μυαλό μου θα σε σβήσω.
Με το μυαλό μου θα σε εγκαταλείψω.
Αλλά με το χορό μου την αλήθεια θα βρω,
με τα χέρια ανοικτά και το πρόσωπο στον ορίζοντα.
Κι όταν σταματήσουν τα τύμπανα
θα αρχίσω πάλι απο την αρχή να ονειρεύομαι....